czwartek, 8 listopada 2012

Antysemici i Drzwi od Stodoły





To porównanie w znakomity sposób ilustruje cały film i jego — delikatnie mówiąc — luźny związek z prawdą i zdrowym rozsądkiem. Otóż rzeczywiście pan Zbigniew Romaniuk, wspaniały historyk i działacz społeczny, już w latach 80. zaczął restaurować stare macewy w Brańsku, za co mu cześć i chwała. W filmie Pasikowskiego aktor grający postać wzorowaną na Romaniuku został jednak zadręczony i ukrzyżowany (!) przez owładniętych antysemickim szałem polskich sąsiadów. Wcześniej zarąbali mu siekierą psa i spalili zbiory. Tymczasem w rzeczywistości prawdziwy Romaniuk został... przewodniczącym Rady Miasta Brańsk. Jest dziś najbardziej szanowanym i znanym mieszkańcem miejscowości. Właśnie tak ma się „Pokłosie” do rzeczywistości. Ten film to nie ilustracja prawdy, ale ekranizacja publicystycznych tez Jana Tomasza Grossa, tyle, że zwulgaryzowanych i sprymitywizowanych przez Pasikowskiego."



Zwracam uwagę na kuriozalną wypowiedź zatrudnionego w IPN "historyka".

Po jej lekturze zaczynam się na poważnie zastanawiać, czy nie stanąć w jednym szeregu z SLD, domagając się likwidacji IPN. Niejaki Persak jest bowiem żywym dowodem na to, że ta instytucja zaczyna się przekształcać w twór iście orwellowski, którego dalsze istnienie może przynieść Polsce wyłącznie szkody. A może persakom o wywołanie takiego właśnie wrażenia chodzi?

O samym filmie ubeckiego reżysera, który znalazł wreszcie miejsce na realizację swoich najskrytszych marzeń w rosnącej w siłę, ubeckiej Polsce, pisał nie będę. O takich rzeczach, jak o każdej, jawnej agresji, nie ma co pisać czy medytować.

Z całą pewnością zresztą ze skupieniem i troską pochyli się nad dziełem i autorem Red Kłopotowski. W końcu chce przenieść do Polski pół miliona Żydów i na pewno pragnąłby ich bezpieczeństwa.

Brak komentarzy: