Cywilizacje

Ponad rok temu pochowałem osobę mi Najbliższą.

Zostały ból i pustka, oraz wspomnienia i drobiazgi.

Czasem kojące, czasem dotkliwe w przypominaniu tego, czego już nie ma.

Już wiem, jak ciężko jest nawet przełożyć jakiś z nich z szuflady do szuflady, jak trudno taką szufladę otworzyć, mimo że minęło tyle miesięcy. A z drugiej strony, ile to czasem potrafi przynieść radości i dobrych wspomnień.

I wiem, że tylko ja mogę z bólem moich dobrych wspomnień dojść do porozumienia.

Pamięć i pamiątki, jak całe życie wyreżyseruje Pan Bóg, ale z ludzi - tylko ja.

Dlaczego o tym piszę?

Bo dzisiaj rano zalała mnie fala tak czarnej nienawiści, że aż się przeraziłem.

W programie "Pytanie na śniadanie" TVP2 wystąpiło dwóch turystów, którzy na jednej z organizowanych już wycieczek w podsmoleńskie lasy, na miejscu katastrofy nazbierali całe pudło drobiazgów należących do ludzi, którzy wtedy stracili życie. Na nie strzeżonym terenie można było znaleźć zdjęcia, urwane mankiety koszuli ze spinką, dokumenty. Zszokowani młodzi ludzie pytali, czy tam, pod zrównaną gąsienicami używanego do podnoszenia części samolotu, ciężkiego sprzętu ziemią, nie ma przypadkiem jeszcze resztek ciał ofiar?

I muszę wam powiedzieć, że nie to mnie zszokowało najbardziej.

Ja nie mam złudzeń co do rodowodu rosyjsko-sowieckiego państwa, jego stosunku do podwładnych, ludzi niższego sortu, w tym także do zmarłych oraz praw ich bliskich. Pozostaje zagadką, czy cywilizacja postsowiecka dotarła już do poziiomu pierwocin ludzkiej kultury, objawiających się w szacunku dla swoich zmarłych. Bo że nie obejmuje ona etapów kolejnych, w tym na przykład szacunku dla bólu bliskich tych zmarłych, to po prostu pewne.

Dlatego zawsze powtarzałem, jeśli rodziny zabitych w Katyniu 2 chcą być pewne, że pochowały swoich najbliższych, muszą domagać się ekshumacji i sekcji zwłok.

Prawdziwy wstrząs przyszedł później, gdy reporterka w Sejmie poprosiła o komentarz do tej sytuacji Czumę z PO i Hoffmana z PIS. Zobaczyłem rozrechotanego, próbującego głupawych dowcipów Czumę i miałem ochotę wstać i pojechać na Wiejską.

Nie przypadkiem w kulturze masowej to największym zbrodniarzom, wykorzystując mit upadłych aniołów, daje się szanse na klęskę w jakiejś tam mierze honorową, w walce. Ich sługusi zazwyczaj giną jak szczury lub gniją na śmietniku.

Nie przypadkiem, a dlatego, że tak chce widownia.

Link do wiadomości na ten temat.