Choroba Lemingów

Tuska i jego ferajnę porównał bym do toczącego Polskę raka, nowotworu, który w największym stopniu zaatakował mózgi i charaktery ludzi, potocznie zwanych lemingami.

Możliwe przy tym, iż większość lemingów uwierzyła, że jest to choroba warunkująca ich życie, rodzaj łagodnego narośla w dyskretnym miejscu, a wszelkie próby leczenia mogą skończyć się śmiercią. Jeśli nie Polski, to z całą pewnością ich umysłów, sumień i charakterów.

Dopóki ćwiczące zęby na modlących się staruszkach futrzaki są w stanie o tym zapominać, ich samopoczucie przypomina gładką taflę betonu. Ale przyjmijmy, że bolesne doświadczenia w połączeniu z ukradzionym cementem i dosypanym w jego miejsce piaskiem spowodują, że wszystko zaczyna się coraz szybciej kruszyć. Co wtedy?

Szwajcarska lekarka, dr Ewa Kubler - Ross, która przez wiele lat zajmowała się osobami umierającymi uważa, że proces umierania (psychologiczny) przebiega przez pięć etapów:

- zaprzeczenia i izolacji,

- gniewu,

- buntu,

- targowania się,

- depresji i akceptacji

 

 

Zaprzeczenie i izolacja

Związany z zastosowaniem negacji jako podstawowego mechanizmu obronnego przed zagrożeniem i lękiem na wiadomość o nieuleczalnej chorobie; negacja pozwala choremu na opanowanie się i mobilizowanie innych metod obrony; jest to etap konieczny i potrzebny, aby oswoić się z bolesną prawdą o chorobie; podstawową myślą chorego jest: „nie, to nie może być prawda...”

Gniew, bunt, agresja

Jest to etap szukania winnego; częste są pytania: „dlaczego właśnie ja?”; gniew, irytacja, rozdrażnienie pacjenta są najczęściej skierowane na przypadkowe osoby, nie zawsze rozumiejące przyczyny takiego stanu chorego, co może prowadzić do konfliktów zamiast wyjaśnienia i złagodzenia sytuacji;

Targowanie się

Jest to dla chorego czas szukania rozwiązania trudnej sytuacji poprzez układy i targowanie się z losem, siłą wyższą; składa przyrzeczenia: „jeśli wyzdrowieję, będę codziennie chodził do kościoła”, „jeżeli mój syn wyzdrowieje, już nigdy nie będę na niego krzyczał”; skutkiem takich zobowiązań, często mało realistycznych, bywa obawa przed karą za niedotrzymanie zobowiązań;

Depresja

Dominuje uczucie straty i żalu, jaki przeżywa nieuleczalnie chory, aby przygotować się do rozstania z życiem; wyróżnia się depresję reaktywną, będącą wynikiem straty minionej, przeszłej i depresję przygotowawczą ułatwiającą akceptację strat przyszłych i ostateczne pogodzenie się z nieodwołalną rzeczywistością; pierwszy rodzaj depresji przebiega na ogół z żywą ekspresją ze strony chorego, drugi w milczeniu będąc wyrazem duchowego przygotowania się do tego, co go czeka;

Akceptacja

Jest to etap równowagi i wewnętrznego spokoju; charakteryzuje się spokojnym oczekiwaniem, zmniejszonym zainteresowaniem otoczeniem, ograniczeniem ekspresji werbalnej, którym towarzyszy stan wyczerpania i osłabienia fizycznego z dominującą potrzebą snu; jest to etap bezpośrednio poprzedzający śmierć;

No i teraz rozejrzyjmy się po naszych znajomych, z góry wykluczając najemników i tych, którzy czerpią z obecnej sytuacji inne (radość sprawowania władzy, dewiacje psychiczne) profity.

Na jakim są etapie? 

Czy możemy im pomóc?

Czy zdołają uwierzyć, że likwidacja tego nowotworu nie musi ich zabić?