Dwie obsesje i jeden Bóg

Po II Wojnie Światowej Japończykom pozostały między innymi dwie obsesje - uchronić się przed głodem oraz brakiem energii. Japonia to kraj, w którym brakuje zarówno ziemi uprawnej, jak i własnych surowców energetycznych, a w trakcie wojny Amerykanie zadbali, żeby Japończycy przekonali się o tym jak najdotkliwiej.

W efekcie chroniąc i wspierając za wszelką cenę rodzime rolnictwo doprowadzono do tego, że żywność jest w Japonii kilka-kilkanaście razy droższa, niż w innych krajach świata o podobnym stopniu rozwoju. I to można by uznać za wewnętrzną sprawę Japonii. Jeśli chcą i stać ich na to, żeby tyle za bezpieczeństwo żywnościowe płacić, niech się tym martwią eksporterzy ryżu czy wołowiny.

Jednak postawiono również na rozwój energetyki jądrowej - kilkanaście elektrowni atomowych dostarcza ponad 10% energii w tym, trzecim pod względem wielkości gospodarki państwie na świecie. Państwie, w którym rocznie zdarza się do 3 tysięcy wstrząsów tektonicznych i w którym znajduje się około 80 czynnych wulkanów. 

Po tym, co się dzisiaj stało możemy powiedzieć, że Japończycy próbowali zagrać z Bogiem w ruletkę, i przegrali.

Nie pocieszajmy się, że stało się tak w z gruntu ateistyczno-metarialistycznym społeczeństwie, gdzie jakąś ragnę duchową przywiązuje się albo do animistycznego (duchy w kamieniach, drzewach, kult przodków itp.) sintoizmu z Cesarzem jako (już nieoficjalnym) potomkiem bogów, albo do medytacyjnego buddyzmu. Sądzę, że ten rodzaj cywilizacyjnej arogancji i nam nie jest obcy.   

Eksplodował jeden reaktor, kolejne są zagrożone. Nikt przy zdrowych zmysłach w najbliższym czasie nie wyda decyzji o włączeniu ocalałych reaktorów. Dodajmy do tego zniszczenia wywołane przez trzęsienie i tsunami. Co to, poza przypomnieniem Czarnobyla, może oznaczać? 

Ano, załamanie japońskiej gospodarki i w dalszej kolejności - załamanie światowej ekonomii. Trzeciej gospodarki świata kolejnymi zastrzykami pustych pieniędzy już się uratować nie da.

Dla wymęczonej oszustwami i kombinacjami, uprawianymi przez cwaniaczkowatą bandę z międzynarodowych rynków finansowych, światowej ekonomii to może być przysłowiowy gwóźdź do trumny.

Reinkarnacyjny, bo uruchamiający wreszcie jedyny dla całkowicie odpornych na naukę i perswazję, finansjerskich pasożytów mechanizm leczniczo-naprawczy. Klasyczny, globalny kryzys ekonomiczny. Ze spadkiem produkcji, masowymi bankructwami itd.

A co to będzie oznaczało dla nas? Ech, lepiej się pomodlić.